concept
Wat ik ga doen:
Eerst ga ik proberen om foto’s te trekken van vervallen gebouwen of gebouwen die gesloopt worden. Het doel is om zo gevarieerd mogelijke beelden te krijgen. Vervolgens ga ik die beelden als inspiratiebron gebruiken. Ik wil bepaalde interessante lijnen uit de foto’s te halen of materialen zoeken waarmee ik vervolgens een driedimensionaal werk kan maken. Het kan zijn dat ik ook op de foto’s zelf ga schilderen of een soort collage ga maken en die bij mijn werk voeg.
Voor diegenen die zouden willen weten waarom ik hiervoor kies:
Bij de eerste bespreking hebben we in ons groepje grotendeels gesproken over de angst voor vergankelijkheid in onze maatschappij. Mensen willen iets persoonlijks kunnen achterlaten dat gezien en onthouden zal worden door andere mensen. We denken dat kunstenaars dit vaak doen door middel van emotioneren of shokkeren om zo mensen te raken; en dat de kunstenaars op die manier hopen om een soort onsterfelijkheid te bereiken.
Ik vind persoonlijkheid in werken wel interessant maar het is niet iets wat ik zelf graag doe. Ik maak zelden werken (die door andere mensen worden gezien of voor school bedoeld zijn) waar ik echt diepe persoonlijke gedachten of emoties in verwerk. Hierdoor is het deel ‘emotioneren en schokeren’ niet iets waarbij ik inspiratie bij mezelf zou zoeken. Ik zou het ook bij andere mensen kunnen zoeken maar als ik eerlijk ben, heb ik daar eigenlijk niet zo’n zin in. Kort gezegd: dit aspect spreekt mij niet aan.
Vergankelijkheid vind ik boeiender. Ik zou mij op gebouwen willen richten omdat oude of afgebroken gebouwen naar mijn mening vaak een vreemd beeld geven. Ze zijn ooit gebouwd met een concreet doel of functie en nu ze niet meer nodig zijn of voldoen aan de eisen worden ze vergeten en vervangen. Ik vind dat dit in onze maatschappij vaak terugkeert. Er wordt zo veel opgeslagen en bewaard (mensen die hun hoofd laten invriezen…. want er moest toch maar ooit iemand zijn die een oplossing heeft voor het eeuwige leven) daartegenover leven wij in een consumtiemaatschappij die het normaal vindt om dingen te kopen om ze vervolgens weer weg te gooien.
Met mijn werk wil ik die vergeten gebouwen een bepaalde schoonheid geven en ze als inspiratie gebruiken door ze vast te leggen met foto’s zodat ze ‘herinnert’ en gezien worden.
Ik denk dat het creëren van een contrast tussen twee zaken altijd interessant is. In welke zin gebouwen vroeger een functie hadden, hoe die functie nu verdwenen is en/of wat je er nu van schoonheid kan uithalen. Ik denk dat het belangrijk is om ten alle tijden in gedachten te houden wat de precieze boodschap van je fotografie zal zijn. Moet de nadruk liggen op het feit dat een gebouw nooit los valt te zien van zijn context? Want dat is een belangrijk aspect in de architectuur, het beeld van een gebouw wordt altijd gevormd door zijn functie én door de persoon die het gebouw waarneemt. Zo zijn er dus veel functies in acht te nemen bij het vormen van een beeld. Op dezelfde manier kan er misschien ook een besef groeien dat een gebouw zonder functie een heel ander beeld bij je oproept. De esthetische ervaring is dus kenmerkend voor de ervaring als dusdanig.
BeantwoordenVerwijderenDe rol van vergankelijkheid is belangrijk en kan veel vragen oproepen bij de kijker. Daarom kan het boeiend zijn om dit op een krachtige manier te verwerken in je werk.